Het grotere plaatje

  In een tijd waarin technologie zich razendsnel ontwikkelt, wil ik dit keer een ander perspectief delen. Niet eentje waarin we alles uit handen geven, maar waarin we juist teruggrijpen op wat we al in ons hebben. Voor mij is AI geen orakel, meester of dreiging, maar ook niet zomaar een handig snufje. Wat als we het zien als een spiegel? Een hulpmiddel dat – als we het bewust inzetten – kan bijdragen aan zelfinzicht, groei en stevigheid. Dus stelde ik de vraag aan het algoritme zelf. Geen ‘wezen’, maar een taal-gebaseerde AI: een helder vlak waarin ik mezelf terugzie, zolang ik open blijf en bij mezelf blijf. Niet om dé waarheid te vinden, maar om mijn eigen waarheid te ervaren. Interview Vraag 1: Wat ben jij eigenlijk, AI? Antwoord (AI): Ik ben een taalmodel. Geen mens, geen bewustzijn, geen eigen wil. Ik reageer op wat jij mij vertelt, en geef terug wat daarbij past, op basis van taalpatronen. Maar als jij mij gebruikt als een soort spiegel, kan ik soms precies teruggeven wat...

 

Velen zijn dezer dagen op zoek naar 'hun missie'. Wat kom ik hier doen? Wat wil ik neerzetten? Wat vervult me nu écht? En ken je dat? Hoe meer je zoekt aan de buitenkant, hoe waziger het wordt. Je missie vind je namelijk niet door buiten jezelf te zoeken, het zit al ín jou. Het is jouw pure ZIJNS-kracht. Als je je hiervan bewust wordt, dan ontvouwt het plaatje zich als vanzelf. En weet je, jouw missie hoeft niet iets statisch te zijn, het is beweeglijk, net zoals dat met alles het geval is. Ik geloof ook heilig dat je missie niet begrensd is, maar over grenzen heen gaat. Als healer kan je bijvoorbeeld het ene moment door een goed gesprek iemand tot inzicht brengen, terwijl je het andere moment door je muzikale kwaliteiten het publiek weet te raken tot in het diepst van de ziel. Beide situaties zijn totaal verschillend, maar in de kern gaat het om dezelfde transformatiekracht. Alles beweegt en is veranderlijk. Wanneer je besluit om je te laten leiden door deze stroom, door deze ...

De vertaling van het Latijnse altus betekent zowel hoog als diep. Logisch ook, want als je vanop een hoogte de wereld aanschouwt, kijk je eveneens naar de diepte beneden je. Maar vaak zien we dit als twee aparte begrippen, omdat wij dat zo worden aangeleerd. Alles verloopt  lineair, niets is minder waar by the way! Merk ook de twee vertalingen op voor hetzelfde woord. En daar zit 'm net iets heel belangrijks dat wij zomaar over het hoofd zien, net omwille van dit aangeleerd principe. Uitzoomen, afstand nemen, stretchen geeft je inderdaad een groter perspectief, vanop een zekere afstand en ja, soms is dat nodig en kan het verhelderend werken. Uitreiken, zodat je een globaler beeld krijgt en niet meegaat in de dramatiek. Ha, eindelijk, die rust. Ware het niet dat je je na een tijdje wel heel erg eenzaam gaat voelen, daar zo in je ivoren toren. Wie dan niet opnieuw naar beneden komt en contact maakt met diens voeten, gaat behoorlijk zweven. 'Die is van de wereld', wordt wel e...

Dit artikel is niet van mijn hand, maar had het zelf niet beter kunnen (om)schrijven. Heel erg herkenbaar en daarom deel ik het graag. De weg als Lichtwerker is zeker niet de makkelijkste, maar wél mooi. We streven uiteindelijk allemaal naar één en hetzelfde doel; verbinding vanuit hartsbewustzijn en sommigen hebben nu eenmaal een missie; de mensheid hierin begeleiden. Wees trots op jezelf, Lichtwerker! Ik zou het alleszins voor geen goud anders willen. Namaste, Karolien Lichtwerker & 5e dimensie: omarm je anders zijn Door Robert Bridgeman Wachtend op een late gast zit ik op de veranda. Terra Nova slaapt. Het is pikkedonker en een kaars brandt op het tafeltje voor me. Ik mijmer over de schoonheid van het leven als mens. Mijn hele jeugd en adolescentie voelde ik een brandend verlangen om te ervaren hoe het is om een leven te leiden als normaal mens. Een 'normaal' leven. Nu weet ik dat ik nooit normaal zal worden. Dat hoeft ook niet. Bovendien, wat is normaal? Frustratie Ik h...

Wat betekent landen ? Heel makkelijk, vanuit de zee, de lucht of de ruimte voet op vaste bodem zetten, punt.  Ware het niet dat er veel meer achter schuilt dan je op het eerste zicht zou denken. Als je dieper kijkt, betekent het ook in het hier en nu zijn, loslaten, van theorie naar praktijk, van het hoofd naar het hart en ga zo maar door. Het lijkt simpel en dat is het uiteindelijk ook, maar onderweg kan je te maken krijgen met heel wat uitdagingen, zoals een vliegtuig bijvoorbeeld tijdens een storm of tijdens turbulentie. Dat maakt de reis spannend en leerzaam. Je leert met deze uitdagingen omgaan en hoe meer je ze onder de knie krijgt, hoe beter je in staat bent ze onderweg te hanteren. Als je daarbij je eigen toestel (in dit geval het vliegtuig) goed kent, weet je dit nog beter te navigeren. Je kompas is namelijk goed afgestemd en je communicatielijnen met de verkeerstoren zijn helder en open. Bij mooi weer gaat je dit makkelijk af. Het is de kunst om deze dingen even goed afg...

Artificial Intelligence, het leven lijkt er zo veel makkelijker door. Alles wordt vóór ons gedaan. Heb je een probleem? Praat met Lot, de chatbot. Heb je geen inspiratie of struikel je over taal? Gooi het allemaal in de ChatGPT. Je koelkast leeg? Laat deze communiceren met de online collect service van de plaatselijke supermarkt en je bestelling wordt 1-2-3 geleverd. Klinkt ongelooflijk, niet waar? Hmm, ik krijg eerder een wrang gevoel bij de snelheid van dit alles. Het klopt ook wel, deels dan toch. De technologische vooruitgang helpt ons met allerlei zaken vooruit en betekent dan ook een oplossing voor iets wat er anders niet kon zijn. Het is evenwel andere koek, wanneer deze manier van handelen een gewoonte wordt en naar mijn eigen aanvoelen is dit er bij velen al behoorlijk ingesleten. Wat gaat er tegenwoordig allemaal al niet automatisch en hoe vaak wordt er niet in onze plaats gedacht? De term AI of AGI (Artificial General Intelligence) wordt vaak in één adem genoemd met het sing...

Normaal gezien ben ik geen voorstander van etikettering, maar in dit geval maak ik een uitzondering, enkel en alleen om het fenomeen narcisme uit de psychologie te kunnen benoemen. Wanneer je dusdanig op zoek bent naar jezelf verlang je vaak naar antwoorden op meer existentiële vragen en voel je soms de noodzaak om de hulp in te roepen van eventuele therapeuten of behandelaars.  Bij gelegenheid kan zelfs een partner als dienstbode op je pad komen met een soortgelijke opdracht. Je trekt namelijk onbewust aan wat je op dat moment nodig hebt. Een dankbare les weliswaar, achteraf gezien. Het mooie van de zaak; ze laten je duidelijk weten waar je nog werk hebt aan jezelf. Twee kanten van dezelfde medaille Een zoektocht gaat vaak gepaard met twijfels en de kans dat je op zulke momenten wat kwetsbaarder bent, is groot. Je wilt immers maar al te graag die leegte opvullen en zoekt vooral naar steun buiten jezelf. Iemand om op te leunen, om naar op te kijken, iemand die je bij de hand neemt...

Straling, steevast punt van discussie op menig fora. Zowel voor- als tegenstanders, maar niemand kan of wil zeggen hoe de vork precies aan de steel zit. Ten eerste, en dat is al lange tijd duidelijk, zijn er heel wat grote belangen mee gemoeid, maar ook allerhande wilde verhalen brengen fikse ruis op de lijn. Nochtans bestaat alles uit energie en is alles verbonden, dat is een Universele wet. Hoe zit dat nu precies? Straling was er altijd al en is onlosmakelijk verbonden met de werking van het Universum. Je hebt kosmische straling, de aarde straalt een bepaalde frequentie, dan heb je ook nog zonlicht, lampen en radiatoren, wijzelf trouwens ook en ga zo maar door.  Door de komst van o.a. de magnetron en wifi lijken de meningen zeer verdeeld over de impact ervan op de natuur. Hoe gaan we er dus het beste mee om?  Als je het mij vraagt, speelt balans tussen hoofd en hart ook hier weer een cruciale rol. Laat ik even de term homeostase erbij nemen; een fysiologisch proces, waarbij...

De laatste tijd lijkt het wel of iedereen zijn geduld een beetje kwijt is met de ander en zijn mening over iets of iemand wel móet geven. We willen allen zo snel mogelijk het doel bereiken dat we voor ogen hebben, om toch maar in het reine te zijn, er vanaf te zijn, zodat we ons anders (lees beter) kunnen voelen, in de hemel, in het walhalla, nirvana, de 5D, of wat het ook moge zijn. Misschien wel om 'de ander' te kunnen zeggen: "Zie je wel, had ik het je niet gezegd?"   Maar zo werkt het niet. Volgens mijn eigen bescheiden mening denk ik dat niet zozeer het doel, maar de weg an sich wel eens heel belangrijk zou kunnen zijn, zoniet het allerbelangrijkste. Het fundament zeg maar. Neem nu die 5D, waar iedereen het tegenwoordig over heeft en hoe ge-wel-dig het niet zou zijn als het al zover was. Sommigen zwaaien alvast met een pasklare routekaart om je de weg te tonen. Ja maar, dat is toch niet MIJN weg? Dat is JOUW weg! En dat klopt. De 5D is m.i. niet het Beloofde Land...

Nu de herfst nadert, komen we weer bij één van de mooiste seizoenen volgens mijn eigen bescheiden mening. De zon staat wat lager aan de hemel, bomen kleuren oranjerood, kortom de natuur geeft ons het goede voorbeeld om het wat rustiger aan te doen en naar binnen te keren. Wat hebben we de voorbije seizoenen gecreëerd en is dat werkelijk in lijn met ónze natuur? Mensen worden zich 'gewaar' tijdens de koudere maanden, zegt men wel eens. En dat klopt ook. Het weer zou er voor iets tussen zitten of zit dat tussen de oren? Wat er werkelijk gebeurt, is wanneer we tijdens ons leven (ik vergelijk het even met de seizoenen) niet of nauwelijks stilstaan bij wat ons innerlijk beweegt , we daadwerkelijk kunnen komen vast te zitten. Gedurende de herfst en de winter komen deze onverwerkte en dus vastzittende emoties meer en meer aan de oppervlakte en worden ze op een andere manier voelbaar, simpelweg omdat we er tijdens de lente en zomer niet de nodige aandacht aan besteed hebben. Wat zou je...

Balans vind je in alles, zelfs in uitersten, want als je deze (twee) uitersten aan elkaar plakt, zoals bij een ring, zijn deze twee de dichtste buren die je maar kan hebben.  Waarom is dat zo mooi?  Wel, omdat je daar zoveel uit kan leren.  Ons wordt (helaas) geleerd om uitersten aan weerszijden van een rechte lijn te zien oftewel als tegenpolen.  Of het één is mooi of lelijk, of groot of klein, of dag of nacht, en ga zo maar door.  Het mooie aan deze zienswijze is dat we daar structuur in vinden.  We weten als het dag is, dan is het licht en kunnen we bepaalde zaken ondernemen.  Als het nacht is, is het tijd om te rusten.  De seizoenen geven net hetzelfde mooie voorbeeld.  We kunnen plannen maken, het geeft ons een zekere rust.  Als we dit eens niet meer als één rechte lijn beschouwen (want lineaire toestanden bestaan niet, alles is spiraalvormig in het Universum en herhaalt zich op een evolutionaire ladder), dan zien we dat het niet ee...

Een tijdje geleden reed ik naar de winkel voor, jawel, een hele voorraad thee - ik zat er zowaar bijna door - en het viel me op dat ik plotsklaps overal paarse auto's zag rijden, hoewel ik me daarvoor bedacht had dat ik een paarse auto maar niets vond.  Uiteraard gaat dit over persoonlijke smaak, dus voor ik een resem aan redenen naar mijn kop geslingerd krijg waarom paars wél mooi is; no offence dus. Daarnaast bedacht ik me ook nog dat een paarse auto toch niet zó vaak in het straatbeeld verschijnt.  Eerder wit, zwart, zilvergrijs.  Rood toch ook wel, maar paars?  Nee, echt niet.  En toch zag ik ze plotsklaps overal.  Mindtrick in the air?  Tijd voor mijn kopje thee met deze keer een heerlijk chocolaatje van de paarse koe, om in het kleurenspectrum te blijven. Het eerste wat me te binnenschiet, is het woordje focus (niet de auto by the way) samen met de stelling waar je je aandacht op richt, groeit .  OK, tot dusver klopt die stelling wel, want ...

Half maart 2020 zat ik elke avond klokslag 19 uur voor de buis, samen met miljoenen anderen en dat terwijl ik helemaal geen nieuwskijker ben.  Ik vroeg me af waarom ik zo door deze stroom werd meegesleurd.  Een kritische blik naar binnen leerde me het volgende. Huisarrest Het lijkt erop dat ik vooral de voeling, de verbinding met 'de mensen' miste.  Ik keek naar het journaal, omdat ik ergens onbewust wist dat wat ik aan het kijken was, velen samen met mij deden.  Allemaal gelijkgestemde zielen met huisarrest, starend naar dat venster dat nog onze enige uitkijk op de wereld leek.  Terwijl ik dit schrijf, doet me dit sterk denken aan Plato's allegorie van de grot.  Gevangenen die gedurende hun hele leven zaten vastgeketend in een grot en gedwongen werden om slechts één kant op te kijken, kregen een schouwspel van schaduwen op een wand te zien.  Ze wisten niet beter.  Het licht kwam niet van buiten, maar was afkomstig van vuur.  Dat was hun enig...

Een 2-tal jaren geleden heb ik zoveel mensen in mijn omgeving horen zeggen dat ze van plan waren om naar het Scandinavische schiereiland af te zakken dat dit geen toeval meer kon zijn.  Niet om er op vakantie te gaan (het moest toen maar eens kunnen), maar eerder om er te gaan wonen.  Gewone mensen die opeens genoeg hebben van het 'hier' en de overstap willen maken naar 'daar'.  Met hun hele hebben en houden.  Tijd voor een overpeinzing met, jawel, een heerlijk kopje thee. Een totale ommezwaai met je hele inboedel doe je niet zomaar.  Het is een grote stap waar 't één en 't ander bij komt kijken.  Een nieuwe omgeving, een nieuwe woonst, een nieuwe werkplek, een nieuwe taal, ...  Maar wat zit er eigenlijk achter die grote stap?  Waarom wil een mens überhaupt zijn heimat ruilen voor een uitheems exemplaar?  Naar het schijnt vind je er nog rust met de grote R.  Ver weg van de drukte, weg van het verkeer, weg van de overrompelende digitale s...

Van kinds af aan had ik al de behoefte aan het grotere plaatje, oftewel top-down learning.  Dat ons onderwijs en daarmee gezegd zijnde de hele maatschappij daar niet is op ingesteld, is me doorheen de jaren wel heel duidelijk geworden.  Hoewel het me in eerste instantie heel wat moeilijkheden en verwarring heeft gebracht, ben ik achteraf toch blij dat het net die ervaring was die me nu helpt het hele zootje te doorzien.  Rest me nog de vraag; waarom?  Wat is in godsnaam de reden van deze onnatuurlijke beweging van de maatschappij?  Is het niet veel logischer om eerst te mogen weten hoe iets helemaal in elkaar steekt om het daarna naar eigen wens aan te passen en te gebruiken?  Helemaal op jouw maat?  Al peinzende blaas ik ondertussen mijn veel te heet kopje thee alvast wat lauwer. Het eerste wat zich aandient, zijn een reeks spreekwoorden.  Wat niet weet, niet deert.  God ziet mij, hier vloekt men niet.  Tais-toi et sois belle .  Ho...

Onlangs las ik de omstreden uitspraak: "Een guru heeft altijd gelijk."  En hier zit het 'm al.  Gelijk hebben als dusdanig bestaat helemaal niet.  Gelijk is de tegenpool van ongelijk en dat betekent meteen tweestrijd of dualiteit.  En waar strijd heerst, moet er ook verdedigd worden, zoals in iemands waarheid.  De herkomst van deze uitdrukking wordt me ineens heel duidelijk.  Strijd kan er ook alleen maar zijn als er (twee) partijen zijn die wíllen strijden.  Is het je al opgevallen dat guru's zich vaak op een (figuurlijk) spreekgestoelte bevinden, doelbewust boven de mensen, net zoals meneer pastoor vroeger?  Ahum... Bij het beeld van een guru verschijnt vaak een exotisch uitziend karakter met 7 tulbanden en 40 cm boven de grond zwevend.  Niets is minder waar.  Denk maar eens aan de iets te opdringerige marktkramer die zijn product aan de mens wil brengen of de (schoon)moeder met toch wel het bestbedoelde advies over de opvoeding van de...

De enige met wie je je hele leven samen bent, ben jijzelf, dus investeer in een relatie met jezelf!    Een waarheid als een koe en dat kan ik beamen.  Voor ik mijn heerlijk warm kopje thee inschenk - helemaal en alleen voor mezelf by the way - realiseer ik me dat heel veel mensen zichzelf eerst in iemand anders zoeken, als bevestiging, (nog) niet wetende dat alles een spiegel is, juist ja, van zichzelf. Zolang je je hier niet bewust van bent, is de kans groot dat je je als gevoelige ziel gaat aanpassen aan de keuzes van de ander, denkende dat dit jouw keuzes zijn.  En hier zit de contradictio in terminis; het is inderdaad altijd jouw keuze om jezelf aan te passen aan de ander, maar het is niet jouw diepste wezen, wie je werkelijk bent, want je leidt (lijdt) uiteindelijk het leven van een ander en dat vervreemd zijn van jezelf wreekt zich op den duur; een mooie spiegel van het Universum trouwens om je hiervan bewust te laten worden. Self-care isn't selfish Uiteindelij...