Het grotere plaatje

Artificial Intelligence, het leven lijkt er zo veel makkelijker door. Alles wordt vóór ons gedaan. Heb je een probleem? Praat met Lot, de chatbot. Heb je geen inspiratie of struikel je over taal? Gooi het allemaal in de ChatGPT. Je koelkast leeg? Laat deze communiceren met de online collect service van de plaatselijke supermarkt en je bestelling wordt 1-2-3 geleverd. Klinkt ongelooflijk, niet waar? Hmm, ik krijg eerder een wrang gevoel bij de snelheid van dit alles. Het klopt ook wel, deels dan toch. De technologische vooruitgang helpt ons met allerlei zaken vooruit en betekent dan ook een oplossing voor iets wat er anders niet kon zijn. Het is evenwel andere koek, wanneer deze manier van handelen een gewoonte wordt en naar mijn eigen aanvoelen is dit er bij velen al behoorlijk ingesleten. Wat gaat er tegenwoordig allemaal al niet automatisch en hoe vaak wordt er niet in onze plaats gedacht? De term AI of AGI (Artificial General Intelligence) wordt vaak in één adem genoemd met het sing...

Normaal gezien ben ik geen voorstander van etikettering, maar in dit geval maak ik een uitzondering, enkel en alleen om het fenomeen narcisme uit de psychologie te kunnen benoemen. Wanneer je dusdanig op zoek bent naar jezelf verlang je vaak naar antwoorden op meer existentiële vragen en voel je soms de noodzaak om de hulp in te roepen van eventuele therapeuten of behandelaars.  Bij gelegenheid kan zelfs een partner als dienstbode op je pad komen met een soortgelijke opdracht. Je trekt namelijk onbewust aan wat je op dat moment nodig hebt. Een dankbare les weliswaar, achteraf gezien. Het mooie van de zaak; ze laten je duidelijk weten waar je nog werk hebt aan jezelf. Twee kanten van dezelfde medaille Een zoektocht gaat vaak gepaard met twijfels en de kans dat je op zulke momenten wat kwetsbaarder bent, is groot. Je wilt immers maar al te graag die leegte opvullen en zoekt vooral naar steun buiten jezelf. Iemand om op te leunen, om naar op te kijken, iemand die je bij de hand neemt...

Straling, steevast punt van discussie op menig fora. Zowel voor- als tegenstanders, maar niemand kan of wil zeggen hoe de vork precies aan de steel zit. Ten eerste, en dat is al lange tijd duidelijk, zijn er heel wat grote belangen mee gemoeid, maar ook allerhande wilde verhalen brengen fikse ruis op de lijn. Nochtans bestaat alles uit energie en is alles verbonden, dat is een Universele wet. Hoe zit dat nu precies? Straling was er altijd al en is onlosmakelijk verbonden met de werking van het Universum. Je hebt kosmische straling, de aarde straalt een bepaalde frequentie, dan heb je ook nog zonlicht, lampen en radiatoren, wijzelf trouwens ook en ga zo maar door.  Door de komst van o.a. de magnetron en wifi lijken de meningen zeer verdeeld over de impact ervan op de natuur. Hoe gaan we er dus het beste mee om?  Als je het mij vraagt, speelt balans tussen hoofd en hart ook hier weer een cruciale rol. Laat ik even de term homeostase erbij nemen; een fysiologisch proces, waarbij...

De laatste tijd lijkt het wel of iedereen zijn geduld een beetje kwijt is met de ander en zijn mening over iets of iemand wel móet geven. We willen allen zo snel mogelijk het doel bereiken dat we voor ogen hebben, om toch maar in het reine te zijn, er vanaf te zijn, zodat we ons anders (lees beter) kunnen voelen, in de hemel, in het walhalla, nirvana, de 5D, of wat het ook moge zijn. Misschien wel om 'de ander' te kunnen zeggen: "Zie je wel, had ik het je niet gezegd?"   Maar zo werkt het niet. Volgens mijn eigen bescheiden mening denk ik dat niet zozeer het doel, maar de weg an sich wel eens heel belangrijk zou kunnen zijn, zoniet het allerbelangrijkste. Het fundament zeg maar. Neem nu die 5D, waar iedereen het tegenwoordig over heeft en hoe ge-wel-dig het niet zou zijn als het al zover was. Sommigen zwaaien alvast met een pasklare routekaart om je de weg te tonen. Ja maar, dat is toch niet MIJN weg? Dat is JOUW weg! En dat klopt. De 5D is m.i. niet het Beloofde Land...

Nu de herfst nadert, komen we weer bij één van de mooiste seizoenen volgens mijn eigen bescheiden mening. De zon staat wat lager aan de hemel, bomen kleuren oranjerood, kortom de natuur geeft ons het goede voorbeeld om het wat rustiger aan te doen en naar binnen te keren. Wat hebben we de voorbije seizoenen gecreëerd en is dat werkelijk in lijn met ónze natuur? Mensen worden zich 'gewaar' tijdens de koudere maanden, zegt men wel eens. En dat klopt ook. Het weer zou er voor iets tussen zitten of zit dat tussen de oren? Wat er werkelijk gebeurt, is wanneer we tijdens ons leven (ik vergelijk het even met de seizoenen) niet of nauwelijks stilstaan bij wat ons innerlijk beweegt , we daadwerkelijk kunnen komen vast te zitten. Gedurende de herfst en de winter komen deze onverwerkte en dus vastzittende emoties meer en meer aan de oppervlakte en worden ze op een andere manier voelbaar, simpelweg omdat we er tijdens de lente en zomer niet de nodige aandacht aan besteed hebben. Wat zou je...

Balans vind je in alles, zelfs in uitersten, want als je deze (twee) uitersten aan elkaar plakt, zoals bij een ring, zijn deze twee de dichtste buren die je maar kan hebben.  Waarom is dat zo mooi?  Wel, omdat je daar zoveel uit kan leren.  Ons wordt (helaas) geleerd om uitersten aan weerszijden van een rechte lijn te zien oftewel als tegenpolen.  Of het één is mooi of lelijk, of groot of klein, of dag of nacht, en ga zo maar door.  Het mooie aan deze zienswijze is dat we daar structuur in vinden.  We weten als het dag is, dan is het licht en kunnen we bepaalde zaken ondernemen.  Als het nacht is, is het tijd om te rusten.  De seizoenen geven net hetzelfde mooie voorbeeld.  We kunnen plannen maken, het geeft ons een zekere rust.  Als we dit eens niet meer als één rechte lijn beschouwen (want lineaire toestanden bestaan niet, alles is spiraalvormig in het Universum en herhaalt zich op een evolutionaire ladder), dan zien we dat het niet ee...

Een tijdje geleden reed ik naar de winkel voor, jawel, een hele voorraad thee - ik zat er zowaar bijna door - en het viel me op dat ik plotsklaps overal paarse auto's zag rijden, hoewel ik me daarvoor bedacht had dat ik een paarse auto maar niets vond.  Uiteraard gaat dit over persoonlijke smaak, dus voor ik een resem aan redenen naar mijn kop geslingerd krijg waarom paars wél mooi is; no offence dus. Daarnaast bedacht ik me ook nog dat een paarse auto toch niet zó vaak in het straatbeeld verschijnt.  Eerder wit, zwart, zilvergrijs.  Rood toch ook wel, maar paars?  Nee, echt niet.  En toch zag ik ze plotsklaps overal.  Mindtrick in the air?  Tijd voor mijn kopje thee met deze keer een heerlijk chocolaatje van de paarse koe, om in het kleurenspectrum te blijven. Het eerste wat me te binnenschiet, is het woordje focus (niet de auto by the way) samen met de stelling waar je je aandacht op richt, groeit .  OK, tot dusver klopt die stelling wel, want ...

Half maart 2020 zat ik elke avond klokslag 19 uur voor de buis, samen met miljoenen anderen en dat terwijl ik helemaal geen nieuwskijker ben.  Ik vroeg me af waarom ik zo door deze stroom werd meegesleurd.  Een kritische blik naar binnen leerde me het volgende. Huisarrest Het lijkt erop dat ik vooral de voeling, de verbinding met 'de mensen' miste.  Ik keek naar het journaal, omdat ik ergens onbewust wist dat wat ik aan het kijken was, velen samen met mij deden.  Allemaal gelijkgestemde zielen met huisarrest, starend naar dat venster dat nog onze enige uitkijk op de wereld leek.  Terwijl ik dit schrijf, doet me dit sterk denken aan Plato's allegorie van de grot.  Gevangenen die gedurende hun hele leven zaten vastgeketend in een grot en gedwongen werden om slechts één kant op te kijken, kregen een schouwspel van schaduwen op een wand te zien.  Ze wisten niet beter.  Het licht kwam niet van buiten, maar was afkomstig van vuur.  Dat was hun enig...

Een 2-tal jaren geleden heb ik zoveel mensen in mijn omgeving horen zeggen dat ze van plan waren om naar het Scandinavische schiereiland af te zakken dat dit geen toeval meer kon zijn.  Niet om er op vakantie te gaan (het moest toen maar eens kunnen), maar eerder om er te gaan wonen.  Gewone mensen die opeens genoeg hebben van het 'hier' en de overstap willen maken naar 'daar'.  Met hun hele hebben en houden.  Tijd voor een overpeinzing met, jawel, een heerlijk kopje thee. Een totale ommezwaai met je hele inboedel doe je niet zomaar.  Het is een grote stap waar 't één en 't ander bij komt kijken.  Een nieuwe omgeving, een nieuwe woonst, een nieuwe werkplek, een nieuwe taal, ...  Maar wat zit er eigenlijk achter die grote stap?  Waarom wil een mens überhaupt zijn heimat ruilen voor een uitheems exemplaar?  Naar het schijnt vind je er nog rust met de grote R.  Ver weg van de drukte, weg van het verkeer, weg van de overrompelende digitale s...

Onlangs las ik de omstreden uitspraak: "Een guru heeft altijd gelijk."  En hier zit het 'm al.  Gelijk hebben als dusdanig bestaat helemaal niet.  Gelijk is de tegenpool van ongelijk en dat betekent meteen tweestrijd of dualiteit.  En waar strijd heerst, moet er ook verdedigd worden, zoals in iemands waarheid.  De herkomst van deze uitdrukking wordt me ineens heel duidelijk.  Strijd kan er ook alleen maar zijn als er (twee) partijen zijn die wíllen strijden.  Is het je al opgevallen dat guru's zich vaak op een (figuurlijk) spreekgestoelte bevinden, doelbewust boven de mensen, net zoals meneer pastoor vroeger?  Ahum... Bij het beeld van een guru verschijnt vaak een exotisch uitziend karakter met 7 tulbanden en 40 cm boven de grond zwevend.  Niets is minder waar.  Denk maar eens aan de iets te opdringerige marktkramer die zijn product aan de mens wil brengen of de (schoon)moeder met toch wel het bestbedoelde advies over de opvoeding van de...

De enige met wie je je hele leven samen bent, ben jijzelf, dus investeer in een relatie met jezelf!    Een waarheid als een koe en dat kan ik beamen.  Voor ik mijn heerlijk warm kopje thee inschenk - helemaal en alleen voor mezelf by the way - realiseer ik me dat heel veel mensen zichzelf eerst in iemand anders zoeken, als bevestiging, (nog) niet wetende dat alles een spiegel is, juist ja, van zichzelf. Zolang je je hier niet bewust van bent, is de kans groot dat je je als gevoelige ziel gaat aanpassen aan de keuzes van de ander, denkende dat dit jouw keuzes zijn.  En hier zit de contradictio in terminis; het is inderdaad altijd jouw keuze om jezelf aan te passen aan de ander, maar het is niet jouw diepste wezen, wie je werkelijk bent, want je leidt (lijdt) uiteindelijk het leven van een ander en dat vervreemd zijn van jezelf wreekt zich op den duur; een mooie spiegel van het Universum trouwens om je hiervan bewust te laten worden. Self-care isn't selfish Uiteindelij...

Hoe weet ik of ik op het juiste pad zit, of ik nu echt in lijn ben met wie ik wil zijn, of ik op de goede plek ben en omringd door de juiste mensen?  Met deze vragen worstelde ik de laatste tijd zodanig en ik moet zeggen it 's quite a third eye opener. Hoe meer ik hier over denk of zeg maar overdenk, hoe meer ik het niet meer weet en in mijn hoofd ga zitten en hoe sneller ik dat ook gespiegeld krijg. De zaken lopen plotsklaps een pak minder vlot. Onderweg gaan alle verkeerslichten op rood of ik word verkeerd begrepen. Online bestellingen worden later of niet geleverd, communicatie wordt onderbroken en ga zo maar door. Ondertussen heb ik allang geleerd dat de buitenkant slechts een weerslag is van de hersenspinsels die ik eerder al had bedacht, dus het heeft geen zin om daar 't één en 't ander te veranderen. Langs de binnenkant dan maar... Het Universum zegt: 'U vraagt, wij draaien.' En dat klopt. We zien wie we op dat moment zijn. Wil je hier een duidelijk(er) beeld...

Een aantal jaar geleden kwamen de 5 Biologische Natuurwetten oftewel German New Medicine (GNM) op mijn pad. Onmiddellijk was er een enorme herkenning, hoewel ik nog nooit van deze materie had gehoord. Deze zienswijze op geneeskunde en alles wat daarmee te maken heeft, staat zowat haaks op wat wij als de reguliere gezondheidszorg (RG) beschouwen. Hmm, misschien net daarom die herkenning? Van jongs af aan heb ik het sluimerende gevoel dat er iets niet klopt met de RG. Ik vind het nog steeds gek dat iedereen met zogezegd dezelfde 'aandoening' op dezelfde manier wordt behandeld, hoewel iedereen toch anders en uniek is. En dat de focus eerder op ziekte ligt dan op preventie en gezondheid. Begrijp me niet verkeerd, het is goed dat ze er zijn, de witte jassen, maar dan vooral voor acute zaken. Mensen met chronische klachten worden maar al te vaak van het kastje naar de muur gestuurd en dat is niet gek als je kijkt vanuit het standpunt van GNM. Ik voel het niet als mijn taak om GNM uit...